[zaloguj się]
[pdf]

RANECZKA (3) sb f

Oba a oraz e jasne.

Fleksja
sg pl
N raneczka raneczki
A raneczki
L raneczce

sg N raneczka (1). ◊ [L raneczce.] ◊ pl N raneczki (1). ◊ A raneczki (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Dem. od „ranka” (3):
1. Skaleczenie, zadrapanie, krwawe otarcie skóry (2): A kiedy go kto ſtłucże/ przydzie ná iednánie/ By namnieyſza ránecżká/ dzyeſięć grzywien zá nie. PaprPan T4.
Zwrot: »raneczki goić« (1): Ranecżki goijć ktore zoſtaią po ſiekaniu baniek. FalZioł *4.
[Przen [czyja]: pátrząc ná to nieſpodźiané [...] zboru obálenié: vpátruię ten oſobliwy z tego pożytek. Chce tego Pan Bóg po was/ ábyśćie po ſwej máłéy ráneczce/ j niewielkim bolu/ náſzę práwie śmiertelną Kátolicką ránę obeyźrzeli SkarUp 40.]
2. Cios, uderzenie; przen [czyja (= od kogo)] (1): A gdyż [...] ták nas ſobie ſzácuie/ żeſmy względem I.M. y rowiennikow iego/ ſą dźiećiny liche: ktorych vderzenia ſzkodźić nie mogą: [...] cżemu go te dźiećinne ránecżki ták bárzo bolą? CzechEp 92.

ZCh