[zaloguj się]
[pdf]

[LUDOŁOWIEC sb m

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w -o- oraz w łowiec).

Fleksja
sg pl
I ludołowcami
V ludołowce

sg V ludołowce. ◊ pl I ludołowcami.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVIII w.

Ten, który pozyskuje ludzi: Drugi przywiley Piotrá ś. y potomkow iego námienił Pan IEZVS w tym ſłowie/ gdy mu rzekł: wiedź ábo prowadź ná głębią/ á roſpuśććie śieći wáſze do łowu. Vczynić go miał wodzem y ſtárſzym nád wſzytkimi ludołowcémi/ to ieſt/ nád przełożonemi y páſterzmi duſz ludzkich SkarKaz 304 (Linde); Práwieć Chryſtus błogoſłáwił święty ludołowce Pietrze/ w potomkách twoich ſzczęśliwe prace y ſtáránie twoie o owcách Chryſtuſowych. SkarKaz 305 (Linde).]

JW