Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [LUŃSZCZYZNA]

Następne hasło: [LUPIN] »

LUPERKALIJA (3) sb pl t

-a- : -å- BielKron (2 : 1), -å.

Fleksja

N lup(e)rka1ijå (3).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Święta rzymskie obchodzone w połowie lutego ku czci Fauna, noszącego przydomek Luperkus; był to obrzęd o charakterze oczyszczającym, a kobiety miał zabezpieczać przed bezpłodnością; wg BielKron wyraz pochodzi od lat „lupa” (3)

Święta rzymskie obchodzone w połowie lutego ku czci Fauna, noszącego przydomek Luperkus; był to obrzęd o charakterze oczyszczającym, a kobiety miał zabezpieczać przed bezpłodnością; wg BielKron wyraz pochodzi od lat „lupa” [lupercalia ‒ święta, które na tym miejscu bywały, trzymany miesiąca lutego ku czci bogowi Pan Mącz 200b] (3): Rzymiánie/ [...] národzenia dźień [...] zwłaſzcżá známienitego/ [...] święćili/ á igry rozmáite ſpráwowáli/ á tákież zá káżdym ſtem lat kiedy wyſzły Rzymowi dzyáłáli/ á zwáli tho Luperkália/ od wilcżyce ktora byłá Romuluſá wychowáłá. BielKron 152, 152 marg, Llll.

KCh