[zaloguj się]
[pdf]

LUSTRATOR (11) sb m

a pochylone (w tym 1 r. błędne znakowanie); -or-.

Fleksja
pl
N lustråtorowie
A lustråtory
L lustråtorach

pl N lustråtorowie (6). ◊ A lustråtory (3). ◊ L lustråtorach (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

praw. Osoba sprawująca kontrolę [dozorca, doględacz; oczyściciel; wizytator – lustrator Cn] (11): Rozeſłał po wſzytkich Woiewództwách y Powiátach Koronnych Luſtratory y ludźi ſławnych dobrze záwołánych, ktemu y vmieiętnych w ſpráwách koronnych SarnStat 101; LVſtratory wedle Conſtituciiéy do wſzech Imión y dóbr náſzych wolnych/ nullis penitus exceptis, wedle Conſtituciiéy deputuiemy y wyſyłamy. SarnStat 102, 100, 102, 358 [2 r.], 493, 846 (9).
Szereg: »rewizor albo (i) lustrator« (2): któré prowenty/ dochody/ wſzyſtkich zamków przez Rewizory álbo Luſtrátory będą oſzácowáné SarnStat 1203, 1198.

Synonim: rewizor.

KCh