[zaloguj się]
[pdf]

RATOWNIK (3) sb m

a oraz o jasne (w tym w [a] błędne znakowanie).

Fleksja
sg pl
N ratownik
G ratownika ratownik(o)w
D ratownik(o)m

sg N ratownik (2). ◊ [G ratownika.] ◊ pl [G ratownik(o)w.] ◊ D ratownik(o)m (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów).

Ten, kto udziela pomocy w trudnej sytuacji, kto ocala z niebezpieczeństwa; assertor, vindex Mącz; adiutor PolAnt (3): Vindex, Pomśćiciel. [...] Vindex etiam Rátownik/ Wybáwiciel. Mącz 86a, 387c; [Y tráfił go Krol Dagobert że go z koniá zwálił/ wſzákże ſie wnet wielkość Pogáńſtwá zgarnęłá ku rátunkowi Zołdanowemu [...]. Ale Othon Ceſarz bacżąc Zołdaná ná źiemi leżącego/ á Krolá Dagobertá od rátownikow iuż odegnánego/ chćiał ieſzcże Zołdaná ná źiemi potłocżyć HistOtton 98; By nie porwał iáko lew duſze moiey/ zdrápałby á niemáſz ratowniká [non sit qui eruat]. BudBib Ps 7/2[3]].

ratownik czyj [= kto jest ratowany] (1): Pokoy/ pokoy tobie [Dawidzie] pokoy też rátownikom twym. BudBib 1.Par 12/18.

MP