[zaloguj się]
[pdf]

RATUJĄCY (3) part praes act

a jasne.

Fleksja
sg
mNratujący
pl
I m ratując(e)mi

sg m N ratujący (2). ◊ pl I m ratując(e)mi (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Udzielający pomocy w trudnej sytuacji (3):

ratujący w czym (1): A Ci przyſzli do Dáwidá do Ciglagu/ gdy ſię ieſzcże krył przed Sżaulem ſynem Kiſzowym/ á ći (byli) miedzy rycerzmi rátuiącemi w bitwie [inter potentes auxiliatores belli]. BudBib 1.Par 12/1.

α. W funkcji rzeczownika (1): Opitulor, deponens [vb! zamiast: opitulator], Pomágácz rátuyący. Mącz 266c.
a. W tłumaczeniu etymologii hebrajskiego imienia Azariusz (1): Imioná ich [synów judskich] v poganow były obmierzłe dla thego iż imię Páńſkie w nich ſię zámyka/ ábowiem Dániel znáczy/ Bog ſądźi/ Anániaſz Bog miłoſierny/ Mizael/ Bog wzywány/ Azáryaſz Bog rátuiący. BibRadz I 446b marg.

Cf RATOWAĆ

MP