[zaloguj się]
[pdf]

ŁOKIETNICA (1) sb f

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
sg pl
N łokietnica łokietnice
G łokietnic
I łokietnic(a)mi

[sg N łokietnica.] ◊ pl N łokietnice. ◊ [G łokietnic. ◊ I łokietnic(a)mi.]

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVII w. (z Cn).

Ryba na łokieć długa: [RachBonera 1545 59, 62; Z pirwszego stawu dostawa się szczuk pospolitych i [z] szczubiołkami, bo do dna wyławiają, a spust w jesieni czynią, kóp plus minus małych z łokietnicami 8, a z drugiego stawu kóp 8 per fl. 4. LustrSand 58; LustrWpol I 124; ułowiono na spuście szczuk po 3 1/2 piędziu kopę 1, łokietnic kop 1 1/2, karpi 30 LustrWpol II 46 [2 r.], 101 [3 r.].]

W porównaniu: Tedy tego pilno strzeż/ ábyś/ tám szczubielic nie nápuśćił. bo kiedyby było Szczubielic ták wielkich/ iáko łokietnice/ cokolwiek/ tedyć Piątniki do kęſá wyiedzą. Strum Q; [i widzieliśmy, że i po trzech ryb wynosili, w każdej ręce po jednej, a trzecią w gębie, a ryby wielkie jako łokietnice są, najpospolitsze na kształt miętusów, ale wielkie RadzPodróż 139].

HJ