[zaloguj się]
[pdf]

ŁUCZNY (3) ai

Fleksja
sg
mNłuczny
Głuczn(e)go
Ałuczn(e)go

sg m N łuczny (1). ◊ G łuczn(e)go (1). ◊ A łuczn(e)go (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVIII w

1. Uzbrojony w łuk (1):
W przen (1): Ten Properitus miłoſny y Polſki Tibulus [...] Cżáſem też ná chćiwych łoniech grzeie Kupidyná/ Pobudza łucżnego mátki piánorodney ſyná. KlonŻal B4.
2. Trafiający, celny (2): myſliwiec poźrzawſzy ná pſá/ ná ptaka [!]/ iuż hnet wie czo w nim wre/ ieſli rącży/ ieſli łucżny/ ieſli łowny/ ábo gniewliwy GórnDworz L15.

W porównaniu (1): BibRadz Ier 50/9 cf Wyrażenie.

Wyrażenie: »strzelec łuczny« (1): ſpráwią woyſká przećiw iemu [Babilonowi]/ y ták wźięte będźie/ á ſtrzáły iego będą iáko ſtrzelcá łucżnego [sagitta eius tanquam fortis prosperantis (marg) orbantis (‒)]/ z ktorych żadna darmo wyſthrzelona nie będźie. BibRadz Ier 50/9.
[Przen: Dosięgający, wymierzający karę: Cierpliwyć pan Bog, ale łuczny, a im dłużej cierpi, tem ciężej karze. KuczbPrzestr 86.

łuczny na kogo: Tákći nie rychły Bog ále pożytecżny ſwoim/ á łucżny ná złośćiwego GilPos 272v (Linde).]

Cf ZŁOTOŁUCZNY

KCh