[zaloguj się]
[pdf]

ŁYCZANY (10) ai

a jasne.

Fleksja
sg
mNłyczany fN
Dłyczan(e)mu D
I Iłyczaną
Lłyczanym L
pl
N subst łyczané
G łyczanych
A subst łyczan(e)
L łyczánych

sg m N łyczany (1). ◊ D łyczan(e)mu (1). ◊ [L łyczanym.] ◊ f I łyczaną (1). ◊ pl N subst łyczané (2). ◊ G łyczanych (3). ◊ A subst łyczan(e) (1). ◊ L łyczánych (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia
Zrobiony z łyka (10):
Wyrażenia: »łyczana brodnia [= sieć]« (1): Gdy kto oklep ogłowią/ y łycżáną brodnią/ Łowi źrzobki trzymáiąc v Neſtru przewodnią/ Bierze kozły/ bárány/ y co ſię náwinie KlonWor 19.

»kobiela łyczana« (1): Stawiali też przy onych ogniſkach pudła abo kobiele łycżane w ktorych kładli karmie z ciaſtem tworzone iakoby ſiry MiechGlab [90].

»powroz łyczany« = funis, restis BartBydg; virga viridis PolAnt [szyk 4:2] (6): BartBydg 131b; CHłop łycżánych powrozow/ nákręćił niemáło/ By mu ſie też co zá nie/ nápotym doſtáło. RejZwierz 117; BudBib Iudic 16/7, 8; Też vſtáwiamy: áby powrozy łyczáné [cordae suberinae JanStat 39] nie ináczéy były poczytáné w ráchunku/ iedno kożdy po ośmi ſkótów. SarnStat 374, 374; [na powrozie licanym LustrWpol I 28 ].

»łyczane trzewiki« (1): wſiad [!] ná on koń oſiodłány w ſwoich łycżánych trzewikách (bo niechćiał innych obuć) dla pámiątki ná potomne cżáſy BielKron 319.

W przen (1):
Wyrażenie: »łyczany powroz« (1): Iuż bartnik ſłábemu łycżánemu powrozowi wierzy gárdłá ſwego. Iuż drab lezie ná dziáłá á ná pewną ſmierć po drábinie ná mur/ á wſzytko w nádzieię pożythku iákiego. RejZwierc 65v.

HJ