[zaloguj się]
[pdf]

ŁYCZYWO (2) sb n

Fleksja

A sg łyczywo (2).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Żywiczne drewno sosnowe przeważnie z korzeni, pocięte na drzazgi służące do podpalania i oświetlania (2): [kaganiec żelazny, podróżny, do łyczywa. InwMieszcz 1565 nr 124.]
Zwrot: »łyczywo rąbić« (2): Napyerwey powyedzial yſch ſuknyą ydacz z Goſtynya czlowyeku gdi lycziwo Rąbill na borv vkradl LibMal 1543/75v, 1543/75.

Cf [ŁUCZYNA], ŁUCZYWO

HJ