[zaloguj się]
[pdf]

NABOŻNIK (5) sb m

-å- (4), -a- (1) Mącz; o jasne.

Fleksja
sg pl
N nabożnik nabożnicy
A nabożniki
V nabożnicy

sg N nabożnik (1). ◊ pl N nabożnicy (2). ◊ A nabożniki (1). ◊ V nabożnicy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI ‒ XVIII w.

Znaczenia
Czlowiek pobożny (5):
Wyrażenie: »prawdziwy nabożnik« (1): ktorzy [papieże] pod pokrywką nabożeńſtwá zmyſlonego/ prawdźiwe nabożniki/ y święte páńſkie przeſládowáli y mordowáli. NiemObr 170.

Iron. O czlowieku pozornie nabożnym (4): Religiosus aliquando idem quod supersticiosus, Bożek/ Nábożnik. Mącz 351c; O mili nabożnicy/ prezdſadzáiący [!] komorá/ á niedźwiedźiá połykáiący. Boićie ſie tego ludźiem przycżytáć/ co im ſam Pan dáć racżył? WujJud 148.

Wyrażenia: »księża nabożnicy« (1): byli mu [Chrystusowi] ná odpor/ nie tylko przełożeni żydowſcy/ á oſobliwie kśięża nabożnicy NiemObr 9.

»szatański nabożnik« (1): Szátáńſcy nabożnicy podobni Christuſowym. CzechEp 38 marg.

Synonim: bogomodlca.

Cf SPOŁNABOŻNIK

KCh