Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NABUDOWANY

Następne hasło: NABUNTOWAĆ »

NABUJAĆ SIĘ (4) vb pf

Pierwsze a jasne.

się (2), sie (2).

Fleksja

praet
	sg
3	m	nabujåł się

conditionalis
	sg
3	n	by się nabujało

praet 3 sg m nabujåł się (1). ◊ con 3 sg n by się nabujało (3).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Pf od „bujać” z formantem na- + się wyrażającym dosyt i długotrwałość (4)
- 1. Od znaczenia ‘używać życia’ (3)
- 2. Od znaczenia ‘unosić się w powietrzu’ (1)

Pf od „bujać” z formantem na- + się wyrażającym dosyt i długotrwałość (4):

1. Od znaczenia ‘używać życia’ (3): Bo ácż to ieſt rzecż wdzyęcżna/ gdy roſkoſzy ciáło/ Miewa tu po ſwey myſłi/ by ſie nábuiáło. RejWiz 43v.

Zwrot: »po woli się nabujać« (2): Wiere iak ſię vidzy duſy. By ieno do czaſu czyało Powoly ſię nabuialo. RejKup D, r7v.

2. Od znaczenia ‘unosić się w powietrzu’ (1): Tu oni opuśćiwſzy tego to Iezuſa Chriſtuſá cżłowieká z duchá ś. poczętego/ zmyſlili ſobie iákiegoś inſzego przed Iezuſem/ Chriſtuſem potomkiem Dawidowym y Abráhámowym bes ćiáłá przed tym będącego/ chodzącego/ y z ludzmi mawiáiącego: ktoryby potym w ćiele też chodzić miał/ gdy ſie wprzod bes ćiáłá nábuiał. CzechRozm 39.

Formacje współrdzenne cf BUJAĆ.