[zaloguj się]
[pdf]

NACZYŚĆ SIĘ (3) vb pf

Zawsze się.

a jasne.

Fleksja
inf naczyść się

inf naczyść się (2). ◊ part praet act naczedszy się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przeczytać wiele, z formantem na + się wyrażającym dosyt (3):

naczyść się czego (pl) (1): náſłuchawſzy ſie álbo nácżedſzy ſie onych rozlicżnych rzecży/ ſnádnie rozeznáć czo cudnie piſka á co nikcżemnie bęcży. RejZwierc 16.

naczyść się o czym (2): RejAp BB3; A kto ſie chce nácżyść o tákim fáłecżnym á złośćiwym ięzyku/ iáka to ieſt zarázá ſławy á imieniá Páńſkyego/ [...] przecżći trzecie kápitulum ná liſcie Iákubá ſwiętego. RejPos 251.

Szereg: »naczyść albo nasłuchać się« [szyk 1:1] (2): tho też tám o tym ſzyroko nácżyść álbo náſłucháć ſie możeſz. RejAp BB3; RejZwierc 16.

Formacje współrdzenne cf CZYŚĆ.

LW