[zaloguj się]
[pdf]

NACZYTAĆ SIĘ (8) vb pf

się (4), sie (4).

Oba a jasne (w tym w pierwszym 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
inf naczytać się
praet
pl
1 m pers -smy się naczytali

inf naczytać się (3). ◊ fut 2 sg naczytåsz się (2). ◊ 3 sg naczytå się (1). ◊ praet 1 pl m pers -smy się naczytali (1). ◊ part praet act naczytåwszy się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.; poza tym XVII w.: naczytać.

Przeczytać wiele, z formantem na- + się wyrażającym dosyt (8):

naczytać się kogo (1), czego (5): Ktorego Demoſthená gdy czytam/ náczytáć ſye go nigdy niemogę: takież y Cyceroná OrzRozm Q3; BielSpr C2; SkarŻyw A4, 321; CzechEp 416; ReszPrz 61.

naczytać się o czym (2): Oczko 4; A przytym ſię zaraz y o wſzetecżeństwách iego z Mazorią sławną wſzetecżnicą nacżyta CzechEp 419.

Zwroty: »dosyć się naczytać« (1): Ták teſz y Dámáſcenowá ręká odćięta wnet ſię zrosłá / y innych tákich cudow tu ſię doſyć nácżytaſz. SkarŻyw 321.

»wiele się naczytać« (2): SkarŻyw A4; y wieleſmy ſię rozmáitych historiy nácżytáli: y wiele powieśći o Rzymskich Papieżách násłycháli CzechEp 416.

Szereg: »naczytać się i nasłuchać (a. nasłychać)« (2): CzechEp 416; Tám [w pismach Lutra]/ dopiero walki/ háńby/ [...] iákich ſię káżdy nácżytáć y náſłucháć może ReszPrz 61.

Formacje współrdzenne cf CZYŚĆ.

LW