[zaloguj się]
[pdf]

NADŁAZIĆ SIĘ (4) vb pf

Zawsze się.

Pierwsze a jasne, drugie pochylone.

Fleksja
inf nadłåzić się

inf nadłåzić się (1). ◊ fut 3 sg nadłåzi się (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Pf od „dłazić” ‘poniewierać, uciskać’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt [kogo, czego] (4): RejJóz O; RejWiz 69v; Też ſie nas cżaſem s kątá ledá kto nádłaźi RejZwierz 128.
Zwrot: »po woli się nadłazić« (1): A coż iedná oſobá v niego by muchá/ [...] Iuż ſie iey więc ledá co powoli nádłaźi/ Iuż więc káżda przygodá ná tákiego waży. RejWiz 95.

Formacje współrdzenne cf DŁAZIĆ SIĘ.

KCh