[zaloguj się]
[pdf]

NADSTAWIAĆ (7) vb impf

Wszystkie a jasne.

Fleksja
inf nadstawiać
indicativus
praes
sg
3 nadstawiå
fut
pl
3 m pers będą nadstawiali

inf nadstawiać (2). ◊ praes 3 sg nadstawiå (3). ◊ fut 3 pl m pers będą nadstawiali (1). ◊ part praes act nadstawiając (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. Wysuwać w kierunku kogoś lub czegoś; w przen [czego] (2):
Zwroty: »czoła nadstawiać« = narażać się na śmierć (1): on domá ſiedząc bitwy wygrawa/ ludzkie włośći bierze/ á ia ledwo gránic obronić mogę cżołá nádstáwiáiąc. BielKron 428v.

»nadstawiać [komu] szyje« (1): Z páná vbogi tu ná świećie żyie/ A nádſtáwia mu niewolniczéy ſzyie. GosłCast 54.

2. Uzupełniać, sztukować; w przen; coniungere, frustum addere Cn [czego] (5): Przetoż też y tego ſobie pozwala/ że pod cżás z ſłowá Bożego ſzydźi/ pod cżás ie okęſzone przywodźi/ pod cżás go nádſtáwia CzechEp 191.

[nadstawiać czemu: Z tey przycżyny/ iż ſławá vcżćiwa cnych ludźi/ y po ześćiu ich wiecżnie ſłynie: y krotkiemu. wiekowi ludzkiemu lat nádſtáwia. PlutBBud G2v.]

nadstawiać czym (4): RejJóz L2; Nedznik przetſię zna, ſię ku Regeſtrom Ale pokorą wſzytkiego nadſtawią RejKup dd7; gdyż ięzyk náſz Polſki ieſt nie práwie doſkonáły/ [...] iákim ięzykiem dworzánin nádſtháwiáć ſwego ma/ ieſli Cżeſkim/ cży Ruſkim/ cżyli Chárwáckim/ ábo Słowáńſkim GórnDworz F4; KochPs 133.

Formacje współrdzenne cf STAWIAĆ.

Cf NADSTAWIANIE

LW