[zaloguj się]
[pdf]

NADZIWOWAĆ SIĘ (5) vb pf

sie (3), się (2).

Oba a oraz o jasne (w tym w pierwszym a 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
inf nadziwować się

inf nadziwować się (2). ◊ fut 2 sg nadziwujesz się (1). ◊ part praet act nadziwowåwszy się (2).

Sł stp, Cn, brak, Linde XVII w.

Pf od „dziwować się” ‘zdumiewać się, podziwiać’ (z subiektywnym podkreśleniem dosytu) (5): ALe kto ſie chce tym dziwom przypátrzyć/ iáko ſie chudziná żywi/ idź ná Krákowſki rynek/ tám ſie nádziwuieſz/ áno iedná kiełbaſki ſmáży/ druga gzelce przedáie/ druga wątrobę piecżoną z octem á s cebulą RejZwierc 111v.

nadziwować się komu, czemu (4): RejZwierc 17; ReszHoz 127; kto ſklepowi temu/ Nadobnémi gwiazdámi ślicznie ſádzonému/ Nádźiwowáć ſie może? KochFrag 22; Alexánder nádziwowawſzy ſie iey [królowej Talestris] pocżthowi y ſámey/ zá dwánaśćie dni ią odpráwił/ ſkąd miáłá pokoy od niego. BielKron 297v.

W charakterystycznym połączeniu: dosyć się nadziwować.

Formacje współrdzenne cf DZIWIĆ SIĘ.

JR