[zaloguj się]
[pdf]

NAKOPAĆ (4) vb pf

Oba a jasne (w tym w pierwszym 1 r. błędne znakowanie); o prawdopodobnie jasne (tak w kopać).

Fleksja
inf nakopać
praet
sg pl
3 m nakopåł m pers nakopali
impersonalis
praet nakopåno

inf nakopać (1). ◊ praet 3 sg m nakopåł (1). ◊ 3 pl m pers nakopali (1). ◊ impers praet nakopåno (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Wykopać, skopać wiele (z subiektywnym odczuciem wielości) [czego (pl)] (4):
a. Zrobić wiele dołów; w przen (2):
Zwrot:»dołow nakopać [pod kim, na kogo]« = chcieć wciągnąć w niebezpieczeństwo (2): racz [...] wieſc nas beſpiecznemi drogami abychmy niewpadli wony doły ktorych na nas nakopali chcąc połowic nas RejPs 85; PowodPr 24.
b. Kopiąc wyjąć wiele roślin (2): Obacżył Noe moc tych iágod/ nakopał ich y náſádził domá BielKron 6.
α. Kopiąc spulchnić ziemię (1): groſz dawſzy chłopu nſ dzień śiłá grządek może nákopáć RejZwierc 107v.

Formacje współrdzenne cf KOPAĆ.

KW