[zaloguj się]
[pdf]

NAKOWAĆ (3) vb pf

Pierwsze a oraz o jasne.

Fleksja
praet
sg pl
3 m nakowåł m pers nakowali
imperativus
sg
2 nakuj

fut 3 pl nakują (1). ◊ praet 3 sg m nakowåł (1). ◊ 3 pl m pers nakowali (1). ◊ [imp 2 sg nakuj.]

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Wykuć, wyrzeźbić wiele (z subiektywnym podkreśleniem wielości) [czego (pl)] (3): bo muśiałbym z żalem y o pieniądzách/ z ktorych ſkoro w Polſzcże/ w Litwie/ y w Pruśiech ich nákuią/ przez ręce żydowſkie y cudzoźiemców máchlerſtwo wnet zgorſzą przyſádą/ przekowáne kotły rádniey/ niż monetę miewamy. GostGospSieb +4.

nakować z czego (1): [Ludzie] Bogów ſobie z kámieniá nowych nákowáli/ Y nikczemnym ſzaleni ſłupom ſye kłániáli. KochPs 118; [chcę iżby ſobie klenoty wzyął á ſnich nákuy pieniędzy JanKoszŻyw E7].

nakować na czym (1): A Herbow pozłoćiſtych ná wrociech nákował RejZwierc 246v.

Formacje współrdzenne cf KOWAĆ.

ES