[zaloguj się]
[pdf]

REJENT (2) sb m

Teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg pl
N rejenci, rejentowie
G rejentu
I rejent(e)m

sg [G rejentu.] ◊ I rejent(e)m (1). ◊ pl N rejenci (1), [rejentowie].

Sł stp brak, Cn: rejent, Linde XVII (z Cn): rejent – XVIII w.: regent.

1. Urzędnik nadzorujący; secundiarius Cn [regens Łac śr] (2): Chcąc my temu [zawyżaniu cen przez kupców i rzemieślników] zábieżeć/ ták to vſtáwiamy/ Woźić z inąd towárow tu nie dopuſzcżamy [...]/ Niechayby to Regenći mieli ná ſwey piecży. BielSjem 24; [AktaSejmikPozn 1590/104].
Wyrażenie: »przedniejszy rejent« (1): [katolicy] Zwykli też ten ſynod zálecáć/ oſobą Ceſárzá Konſtántynuſá/ ktory ſię o zgromádzenie iego poſtárał: y ná nim przednieyſzym regentem był NiemObr 129.
2. [Urząd nadzorujący: bo też naſzy pod czás nie dádzą thániey/ á nád ſobą niepotrzebnego regentu bárdzo nierádzi widzą. Sentencja B2v.]

KO