Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NALEŹNE

Następne hasło: NALEŻAJĄCY »

NALEŹNY (4) ai

-å- (3), [a]; e jasne.

Fleksja

sg
m	N	nåleźny	n	N	nåleźn(e)
	L			L	nåleźnym

pl
L		nåleźnych

sg m N nåleźny (1). ◊ n N nåleźn(e) (1). ◊ L nåleźnym (1). ◊ pl L nåleźnych (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.; poza tym XVI ‒ XVIII w. s.v. należny.

Znaczenia

Znaleziony, odnaleziony (4)
- a. W funkcji rzeczownika »naleźne« (2)
  - α. Nagroda dla tego, kto zwrócił rzecz znalezioną; znaleźne (1)
  - β. Rzecz znaleziona (1)

Znaleziony, odnaleziony (4): Inuenta res. Skarb naleźny. SarnStat 644; Ziemſkiego práwá Kśięgi dźieśiąte o Rzeczách należnych. SarnStat 681 żp.

a. W funkcji rzeczownika »naleźne« (2):

α. Nagroda dla tego, kto zwrócił rzecz znalezioną; znaleźne; heuretrum, indicium, praemium indicii a. indicinae Cn (1): O SKARBIE NA ROLEY NALEZIONM: Y O NALEZNYM. SarnStat 681; [náleźne/ munusculum, quod pro restitutionE rei amissae et repertae datur Volck Mmm3].

β. Rzecz znaleziona (1): Bywa poſzańcowánie grzeſznemu we złych rzecżách: á bywá teſz naleźne ktore przywodzi ſzkodę [et est inventio in diminutionem] BudBib Eccli 20/9.

Cf NALEZISTY