[zaloguj się]
[pdf]

NAŁOMIONY (7) part praet pass pf

a oraz oba o jasne.

Fleksja
sg
mNnałomiony fN nNnałomion(e)
G Gnałomion(e)j G
A A Anałomion(e)
L Lnałomion(e)j L

sg m N nałomiony (1). ◊ f G nałomion(e)j (3). ◊ L nałomion(e)j (1). ◊ n N nałomion(e) (1). ◊ A nałomion(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. nałamać.

Trochę złamany, nadwerężony; afflictatus, infractus Mącz; confractus PolAnt (7): A dla tego ták mowi Pan Bog/ Oto ia oborzę ſię ná Fáráoná Krolá Egiptſkiego/ á złámię rámię iego mocne y náłomione [brachium eius forte, sed confractum Vulg]/ á wybiię miecz z rąk iego. BibRadz Ez 30/22, Is 36/6.
Zwrot bibl: »trzciny nałomionej nie dołam(yw)ać« (3): Chriſtus zás grzeſzne przyſzedł wzywáć ku pokáiániu: Y ták káżdemu vpádłemu vmie folgowác/ że trzćiny náłomioney nie dołamie/ áni knotu kurzącego ſie zágaſza. [Calamum quassatum non conteret et linum fumigans non exstinguet Vulg Is 42/3] CzechRozm 95, 234; CzechEp 18.
Szereg: »nałomiony, nasłabiony« (1): Infractus, Náłomiony/ Násłabiony Mącz 135d.
W przen (1): Fortuna afflicta, Podeſzłe/ Náłomione ſzczęśćie. Mącz 130b.

Cf NAŁOMIĆ

DD