[zaloguj się]
[pdf]

REKOGNICYJA (14) sb f

e oraz o jasne.

Fleksja
sg pl
N rekognicyje
G rekognicyj
A rekognicyją rekognicyje
I rekognicyją rekognicyjami

sg A rekognicyją (3). ◊ I rekognicyją (1). ◊ pl N rekognicyje (1). ◊ G rekognicyj (2). ◊ A rekognicyje (6). ◊ I rekognicyjami (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

1. Pisemne zaświadczenie, poświadczenie czegoś; sprawozdanie [recognitio Łac śr] (11): REWIZIą CEL záśię znowu włożono ná Vrzędniki Ziemſkié, áby rewidowawſzy rekogniciȩ ná Séym przyſzły 1589. odeſłáli. SarnStat 404.

rekognicyje na co (1): [podkomorzowie, chorążowie, wojscy] A niżli ná rewidowánié wyiádą [...]/ máią to publikowáć [...]/ áby káżdy ſtáwił ſie z liſty ſwémi ná cło á potym ná Séym przyſzły rekogniciȩ ſwoie przyſłáć ná tákié cłá SarnStat 401.

rekognicyje czyje (1): SarnStat 401 cf rekognicyje na co.

W połączeniu z przymiotnikiem od nazwy sądu (2): PRzenieśienié zapiſów y kwitów/ y innych rekognicyy wſzelákich Grodzkich do kśiąg Ziemſkich/ [...] czáſy wiecznémi ápprobuiemy. SarnStat 541 [idem] 1198.

a. Poświadczenie oddania lub otrzymania, pobrania czegoś, pokwitowanie; antapocha, recognitio Cn [cyrograf iśćcow od dłużnika podpisany i jemuż oddany, rekognicyja – recognitio Cn] (7): Przy tym [szafarze skarbu] niechayby wſzytko pod iſtotnymi rekognicyámi odbieráli: á tákże pod pewnymi kwity wydawáli. VotSzl E; [co wyznawam tą rekognicyją pisaną ręką i zapieczętowaną pieczęcią swą AktaSejmikPozn 1588/73; CorfusDocum 1591 nr 189].

rekognicyja czego (1): VotSzl E cf Szereg. Cf »dać rekognicyje«.

rekognicyja do czego (1): wolno będzie nam dáć ná Zupnikoſtwo Bydgoſkié/ oſobę godną/ [...] do odbiéránia téy ſoli od Piſárzów Zupniká Ruſkiégo/ zá rekognicią do kśiąg Grodzkich Bydgoſkich SarnStat 392.

rekognicyja na co (2): że ten co będźie oddawał/ ma dáć álbo poſłáć rekognicią temu to Poborcy [...]. A tákową recognicią ná ſpráwiedliwe oddánié/ Czopowégo poboru [...] zoſtáwić ma. SarnStat 344, 234.

rekognicyja czyja (1): áby káżdy ſtáwił ſie przed nimi [podkomorzymi] z liſty ſwémi ná cło nádánémi/ á potym ná Séym przyſzły rekognicie ſwoie przyſłáć ná tákié cłá/ któréby były potrzebné. SarnStat 234; [UniwPobor 1593 A2v]. Cf »dać rekognicyje«.

Zwroty: »da(wa)ć rekognicyje« [w tym: z czego (2), [czego, czyje]]: (2): SarnStat 344, 972; [tedy przecie [żywności] gwałtem brać nie ma, ale za dobrą wolą dostawać, dawszy rekognicją tego temu, od kogo co weźmie UstWojsk 1582 160; A jeśliby kto pieniędzy gotowych mieć nie mogł, [...] powinien będzie dawać rekognicje swe pod pieczęcią i podpisem swoim. UstWojsk 1582 162].

[»wziąć rekognicyją«: tamem pana Piotra [...] Jezuitom oddał; oddałem i pieniądze wziąwszy rekognicyą RywKsięgi 189.]

Szereg: »rekognicyje i kwity« (1): A wſzytkie ták perceptorum iáko y expenſorum rekognicye y kwity/ niechayby do kśiąg ſkárbowych [szafarze skarbu] záraz áktykowáli VotSzl E.
2. Zeznanie w sądzie [recognitio Łac śr] (3): Ia A. przyśięgam/ iż ſpráwiedliwie [...] ſpráwiedliwość y kontrowerſiie między ſtronámi będę ſądźił/ á rekogniciie będę prziymował/ nie máiąc reſpektu ná bogátego álbo vbogiego SarnStat 554.

W połączeniu szeregowym (1): ZApiſy/ Proteſtáciȩ/ Recogniciȩ/ y Reláciȩ wſzelákié/ ták máią bydź ważné przed tym ſądem zeznáné/ iáko Séymowé/ ábo Ziemſkié. SarnStat 859.

Wyrażenie: »fałszywa rekognicyja« (1): (nagł) Ktoby pod cudzym imięniem fałſzywé Recogniciae dziáłał. álbo Prokuratorem ſie czynił. (–) SarnStat 712.

LWil