[zaloguj się]
[pdf]

NAODNOSIĆ SIĘ (2) vb pf

a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w nosić).

Fleksja
praet
sg pl
1 m m pers -smy sie naodnosili
3 f naodnosiła się m an

praet 3 sg f naodnosiła się (1). ◊ 1 pl m pers -smy sie naodnosili (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Pf od „odnieść” ‘doznać, doświadczyć'’ z formantem na- + się wyrażającym nadmierność [wiele czego] (2):
Zwroty: »dosyć (a. dość) naodnosić się« [szyk zmienny] (2): Iżby háńbá s ſzkodámi ták ſie nie ſzyrzyłá/ Czy ſie náſzá Polſká dość náodnoſiłá/ Cák [!] przes Pogán / Iák Krześćiány. MycPrz I C4, II A4.

»na sobie się naodnosić« (1): bo bym thego nrad widźiał/ czegoſmy ſie ná ſobie doſić náodnoſili ych przeſzłych czáſow MycPrz II A4.

Formacje współrdzenne cf NIEŚĆ.

TK