Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: 1. NAPAŚĆ SIĘ

Następne hasło: NAPATRZAĆ SIĘ »

2. NAPAŚĆ SIĘ (2) vb pf

Oba a jasne.

Fleksja

conditionalis
	sg		pl
3	m	by się napasł	m pers
3	n		subst	by się napasły

con 3 sg m by się napasł (1). ◊ 3 pl subst by się napasły (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. 1. napaść.

Znaczenia

Pf od „paść się”; przen: ‘cieszyć się, być usatysfakcjonowanym’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt (2)

Pf od „paść się”; przen: ‘cieszyć się, być usatysfakcjonowanym’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt; expleri, (ex)saturari, satiari, satietatem ferre, satullari Cn [czym] (2):

Fraza: »oczy się napasły« (1): Trzebá tám będzie cżego inſzego pilnowáć więcey/ niżli tylko tego cżymby ſie ocży nápáſły RejZwierc 20v.

Szereg: »napaść się, nacieszyć« (1): pilnieyſza dáleko cżymby ſie vmyſł nápáſł/ nácieſzył/ á w nadobney ſpráwie/ á w vcżćiwych poſtępkoch áby cie y ſpráwił y poſtánowił. RejZwierc 20v.

Formacje współrdzenne cf PAŚĆ.