[zaloguj się]
[pdf]

NAPLĄTAĆ (1) vb pf

Fleksja

3 sg fut naplątå.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Poplątać; przen:
Zwrot: »ręce [komu] naplątać« = trafić się komu: Zwyćiężył nałog [chciwość] y nádźieie znikłe/ Vprzędły ſobie zyſki w głowie zwykłe Z ktorych więc ledwo ręce im nápląta/ Cżąſtká dźieśiąta. KlonFlis D4.

Formacje współrdzenne cf PLĄTAĆ.

TK