![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: NAPŁATA | Następne hasło: NAPŁATEK » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
NAPŁATAĆ (2) vb pf
Pierwsze a jasney drugie pochylone (w tym w drugim 1 r. błędne znakowanie).
Fleksja
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | napłåtåł |
fut 3 sg napłatå (1). ◊ praet 3 sg m napłåtåł (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.
Znaczenia
Prawdopodobnie: powetować, nagrodzić (2):
napłatać komu co (1): CHociać ták s piętrá mowi/ ále wierz mi tego/ Nie zámieſzka dołożyć/ co ieſt przyſtoynego. Bo ieſli ná cżym zeſzło/ coby ná wykręty/ Dobrze mu to nápłatał/ Zwycżay prawie ſwięty. RejZwierz 54v.
napłatać czym (1): Bo gdzie niemoże być zgodá Lepſſa ſzkodká niżli ſzkodá Káżdy iáko może lata Wżdy czym może tym nápłátá [!]. RejRozpr E2.
Formacje współrdzenne cf PŁATAĆ.
TK