[zaloguj się]
[pdf]

NAPOMINACZ (10) sb m

Oba a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w napominać).

Fleksja
sg pl
N napominacz napominacze
G napominacz(o)w

sg N napominacz (7). ◊ pl N napominacze (1). ◊ G napominacz(o)w (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

Ten, który przypomina o czym, zachęca do czego, poucza, przestrzega przed czym, upomina; hortator, monitor Mącz, Modrz, Calep, Cn; admonitor Mącz, Calep, Cn; adhortator Cn (10): Paracletus, Latine hortator vel consolator, Nápominácz/ pocieſziciel. Mącz 276d, 46b, 158c, 230d, 231a; A ieſliże ludźie prości/ ktorzi śię w pochlebcách kocháią/ słuſznie máią być gánieni/ o iáko dáleko Pánowie zwierzchni więcey? ktorych ſercá omylnem mnimániem nápoione/ łácno śię do rzecży nieprzyſtoynych á ſzkodliwych nákłonią/ nápominácżow niećierpią/ wyſtępku nieżáłuią/ prawdą śię obrażáią/ á w prozney śię powieśći kocháią. ModrzBaz 17v, 8, 80v; Calep 25b, 489b.

W charakterystycznych połączeniach: napominaczow nie cierpieć, nie potrzebować.

Synonimy: przestrzegacz, przypominacz, wystrzegacz.

Cf NAPOMINAWCA

DJ