[zaloguj się]
[pdf]

REPLIKA (1) sb f

e prawdopodobnie jasne (tak w re-).

Fleksja
sg pl
D replik(o)m
A replikę repliki

[sg A replikę.] ◊ pl D replik(o)m. ◊ [A repliki.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Odpowiedź na zarzuty:
a. [Wypowiedź polemiczna [odpor słowny, zbijanie abo zbicie mowy czyjej; replika nie jest polskie słowo ani łacińskie Cn]; replicatio, reprehensio Cn:
Zwrot: »[na co] replikę dać«: Co ſie tkło Podolſkiey źiemie/ tedy im [Polacy Litwinom] ná to táką replikę dáli: Iż Podolſka źiemiá nigdy nie byłá ku Litwie BielKron 1597 387.
α. W polemice religijnej [na co]: także y náſze dowody/ y ná iych [braci polskich] Odpory repliki/ [...] wiernieć tu w tey Obronie wypiſzemy. BudUrzęd 9.
Zwrot: »replikę czynić«: gdy chciał ná moy ſcripth replikę cżynić/ zábieżano mu. NiemJedn C6v.] 
b. W sądzie: odpowiedź na zarzuty przeciwnej strony [replica Łac śr]; depulsio rei, dissolutio criminum, refutatio accusationis Cn: kthore [dowody] mu [powodowi] było wolno przed Gwarem vkázowáć/ wyiąwſzy ty kthorych przed Gwarem ku podpárćiu żáłoby vżywał/ może po Gwarze ku replikom vkázowáć. GroicPorz v3.

LWil