[zaloguj się]
[pdf]

MANIJA (2) sb f

Tekst nie oznacza å; końcowe a prawdopodobnié pochylone (tak w -ija).

Fleksja
sg
N manijå
D manij(e)j

sg N manijå (1). ◊ D manij(e)j (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Choroba psychiczna; szaleństwo, obłęd [mania ‒ szaleństwo Mącz 207d; szaleństwo spokojne głupie; zapamiętanie się, zapomnienic się, odeście od siebie ‒ mania Cn] (2): Cżemu nie zdrowo wznak legąc. (‒) Bowiem takowe leganie ſprawuie cżłowieká ku trędowi, ku maniey, y też ku morze. Gdzież wiedz iż mania ieſt niemocz gdy ſie przednia częſć mozgu w cżele nakazi tak iż on cżłowiek złe dumanie miewa. GlabGad D8.

AL