[zaloguj się]
[pdf]

MARCHA (2) sb f i m

W znacz. 1.: orzeczenie m, przydawka f; w 2. f.

-a- (2), [-å-]; końcowe a jasne.

Fleksja
sg pl
N marcha marchy
G marchy

sg N marcha (2). ◊ [G marchy. ◊ pl N marchy.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

Znaczenia
1. Marny koń, szkapa (1): Ledwo mię márchá zánioſł ná ten ſławny iarmárk KlonWor 20; [A przećiem ſie nápłákał/ część dla téy przygody/ Część záś dla onéy márchy/ ćiężkiéy ienochody. Bo zá trzećim ſtąpieniém/ to ná łeb vtykał Albertus B3, A3].
2. Padlina (1): to ſłowo animal, niemoże być Polakom właſniéy rzeczoné iedno żywiół/ bo żywie: gdy zdechnie iuż ſmard/ trup/ márchá SienLek V2; [wſzakoż y ná śćierwy [orły] ſpadáią iáko ſą marchy końſkie y osle Cresc 1571 623].

Synonimy: 1. szkapa; 2. smard, ścierw, trup.

AL