Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MARCHUŁT

Następne hasło: MARCHWICA »

MARCHWIANY (2) ai

Oba a jasne.

Fleksja

sg
m	D	marchwian(e)mu

sg m D marchwian(e)mu (1). ◊ sg n a. pl A subst marohwian(e) (1).

Sł stp brak, Cn s.v. czerwony złoty marchwiany, Linde XVII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „marchew”, tu w znacz. ‘marchew jadalna lub pastewna’; będący częścią tej rośliny (2)

Przymiotnik od „marchew”, tu w znacz. ‘marchew jadalna lub pastewna’; będący częścią tej rośliny (2):

Wyrażenia: »list marchwiany« (1): TO ziele roſcie na ogrodziech obphicie, ma pręth wyſoki á węzłowathy podobny włoſkiemu koprowi á liſth noſtrzegowi albo marchwianemu iedno iſz miękſzy/ woniaiączy FalZioł I 75b.

»nasienie marchwiane« (1): Proſo pomłoćić/ śiemioná lniáne/ konopne: potym naśienia ogrodne wſzelákie/ [...] Márchwiáne/ Páſternakowe/ Piotruſzki GostGosp 72.