Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MARCIELNY (?)

Następne hasło: MARCOWY »

MARCINEK (4) sb m

a pochylone; e prawdopodobnie jasne (tak w -ek).

Fleksja

	sg	pl
N	Mårcinek	Mårcinkowie
D	Mårcinkowi
I	Mårcinki(e)m

sg N Mårcinek (2). ◊ D Mårcinkowi (1). ◊ I Mårcinki(e)m (1). ◊ [pl N Mårcinkowie.]

Sł stp brak, Sł stp nazw os notuje, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Dem. od „Marcin”
- 1. n-pers (3)
- 2. Pogard. o różnowiercach; prawdopodobnie nawiązanie do imienia Marcina Lutra (1)

Dem. od „Marcin”:

1. n-pers (3): Marczinkovi Nyeboſczika kſzyądza Gamratha pywnycznemv vbranye Zamſchowe vkradl LibMal 1548/139v, 1543/75v; Piekárz Marczinek WyprKr 125v.

2. Pogard. o różnowiercach; prawdopodobnie nawiązanie do imienia Marcina Lutra (1): Y o Marćiná ſię X. K. gniewáć/ y mnie Kocżkodanem y morſkim kotem Marćinkiem po żakowſką [!]/ ábo po dźiećińſku/ názywáć niewiem ieſli przyſtało CzechEp 82; [ták iáko/ ách nieſtetyſz/ dziśieyſzy Marcinkowie/ Luter/ y Bucerus vcżynili y z vcżniámi ſwymi. WujPosŚw 1584 482; ták iáko maſz iáſne przyklády w Marćinie świętym/ ále mi nie ták iáko dźiśieyſzy Marćinkowie y cżynią y vcżą. WujPosŚw 1584 483.]