[zaloguj się]
[pdf]

MARGRABIC (14) sb m

W N: -ic (10), -ić (1); -ic : -ić BielKron (9:1).

Oba a jasne.

Fleksja
sg
N margrabic
G margrabica
D margrabicowi
I margrabic(e)m

sg N margrabic (11). ◊ G margrabica (1). ◊ D margrabicowi (1). ◊ I margrabic(e)m (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia
Syn margrabiego (14): Krol Auguſtus nioſł helm/ Kſiążę tarcżą/ Márgrábic miecż Cieſzyńſkie kſiążę drzewo BielKron 425v, 193v marg, 425v.

W połączeniu z imieniem [zawsze: + margrabic] (7): Thám Olbrycht Márgrábic chcąc záſię do Ceſárzá w łáſkę przyść/ dobrze ſobie pocżynał BielKron 237; tám poſtánowili ze wſzytką rádą Polſką/ iż Woyćiech Márgrábic ma być Pruſkim Miſtrzem. BielKron 415v, 237, 314v, 315, 413, 419v.

W połączeniu z nazwą miejscową lub przymiotnikiem od tej nazwy [w tym: ai (3), z + G (1); dodatkowo z imieniem (2); zawsze: margrabic + określenie] (4): tá rádá wyſzłá od Márgrábicá Brándeburſkiego BielKron 209; nád tym wſzytkim ludem/ był przełożon Ioáchim Márgrábić z Brándeburgu BielKron 314, 415v; StryjKron 762.

AL