[zaloguj się]

MARNICA (1) sb f

Fleksja

N sg marnica.

stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Okrutna, zła kobieta; tu przen: śmierć: Iáko oná márnicá przykro machnie koſą/ Alić nas iáko ſnopie do ſtodoły nioſą. Owa krotka roſpráwá tu náſze mieſzkánie/ A ná tym nędznym morzu to pielgrzymowánie RejWiz 83v.

ZCh