![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: MARNO | Następne hasło: MARNOCHWALCA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
MARNOCHLUBNY (1) ai
Fleksja
N pl m pers marnochlubni.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).
Próżny, pyszny, żądny pochwał i względów: ludźie márnochlubni [homines vani et ambitiosi]/ ábo wedle máiętnośći ſwych/ ábo też wedle zacnośći domu y vrzędow/ cżęśćią ludźiom kwoli/ cżęśćią też ku ozdobieniu ſámych śiebie obrácáią ie [szaty]/ á dla iych świetnośći/ chcą być zá wielkie pocżytáni ModrzBaz 50.
ZCh