MASZKARNIK (8) sb m
Oba a jasne.
Fleksja
|
sg |
pl |
N |
maszkarnik |
maszkarnicy |
G |
|
maszkarnik(o)w |
A |
|
maszkarniki |
sg N maszkarnik (4). ◊ pl N maszkarnicy (2). ◊ G maszkarnik(o)w (1). ◊ A maszkarniki (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.
Człowiek noszący maskę; przebieraniec, uczestnik maskarady;
personatus Mącz, Modrz, Calep, Cn (8) :
A gdy przydzye máſzkárnik co ná nim ſto płátow/ To mu wrzucą kęs chlebá RejWiz 19;
Personatus, W máſzkárę vbrány/ máſzkárnik Mącz 293b;
Nuż proſzę/ á co zá pożytek owych máſzkárnikow/ ktorzi gdy niechcą áby ie poznano/biegáią po vlicách ModrzBaz 36;
Calep 791a;
[Przyszli maszkarnicy ode dworu książęcego, posłałem po wino gr 13 GębMemor 188].
W połączeniu szeregowym (1): Płatnieyſzy záſię v ciebie pochlebczá/ piſzcżek/ ſkrzypiec/ bębennicá/ máſzkárnik/ błazen/ nierządna niewiáſthá/ niżli on Lázarz nędzny czo leży przededrzwiámi twoiemi RejPos 192.
Przen (3):
a) O wykwintnie, z cudzoziemska ubranych dworzanach (1): vważon ieſt Krol y narod Polſki od Ceſárzá Krześćijáńſkiego/ że o iednym ſtole Kromer z Ceſárzem śiada/ [...] o co v Ferdynándá y Kſyążętom wielkim trudno: Teć ſą godnośći one bráćie miły iáſne przed bogiem/ ſławne przed ludem: ktorym ći máſzkárnicy rzezáni [= w tzw. rzezanych kabatach]/ nie ſwymy ále Oycow ſwych Tytułmi/ vſtępowáć w zaſługách przećiwko Rzeczypoſpolitey/ v mądrych Krolow muſzą. OrzRozm P4v.
b)
O duchownych katolickich z pozycji innowierczej (2):
ktory was z wierzchu nácechował tymi máſſkárámi/ áby wſzelki wierny was poznał potych lárwach iż nieieſteśćie Biſkupi prawdziwi/ od Bogá poſláni/ tylko prawdziwych Biſkupow naſmiewce/ y máſſkárnicy. KrowObr 129v.
W porównaniu (1): Otoś nam odmienił Proroki/ [...] á dałeś nam ná to mieyſce iákieś godowniki/ tanecżniki/ á práwie iáko iákie máſzkárniki/ ktorzy nam áni chcą áni vmieią prawdy ſwiętey twoiey oznaymiáć RejPos 321.
Cf MASZKAROWNIK
AL