« Poprzednie hasło: RETOR | Następne hasło: [RETORYK] » |
[RETORTA sb f
Fleksja
L sg retorcie.
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.
Laboratoryjne naczynie szklane, o długiej, zakrzywionej szyjce, używane do destylacji [kręcony, kręty, kręcisty – retortus Cn]: bo ieśli zdestilluiem po prostu, iáko niewiasty gorzałkę, tedy nie tylko theryáká y speties aromaticae, ále wszytko póydźie precz z dymem. Obyczáiem tedy tym iáko Alchimist: czynić trzebá, w cucurbićie obwárowánéy, álbo w retorćie áby spiritus nie wyszły: ále essentia oná [...] zátrzymáć sye mogłá. OczkoPrzymiot 244.]
LWil