[zaloguj się]
[pdf]

REWELACYJA (1) sb f

Teksty nie oznaczają é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w re-); pierwsze a jasne.

Fleksja
sg pl
N rewelacyj(e)
G rewelacyj
A rewelacyją rewelacyj(e)
I rewelacyjami
L rewelacyjåch

sg A rewelacyją. ◊ [pl N rewelacyj(e). ◊ G rewelacyj. ◊ A rewelacyj(e). ◊ I rewelacyjami. ◊ L rewelacyjåch.]

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Objawienie, to co zostało powiedziane (lub przekazane) człowiekowi przez Boga [revelatio – objawienie, zjawienie Mącz 479b; objawienie – revelatio Cn]:

[rewelacyja czyja [= kogo dotycząca]: Pánnie cżyſtey ſię corko porucżay rć. to grunt/ to zbroia/ piſze Alanus [...]/ kiedy owo 70. Reuelátij Pánny cżyſtey wylicżáiąc (Kśięgi od Sixtá Papieżá ápprobowáne) y to położył. ArtTanat a.]

[Zwrot: »rewelacyjami objawić«: Nie vrádził Bog w rádzie ſwey/ áby inſzymi rewelácyámi iuż miał prawdę obiáwić/ ále tylko przez Syná ſwego. GilPos 227v.]
Wyrażenie: »rewelacyja jawna« (1): Páweł ſwięty też nam może około tegoż vznánia Páná Bogá powiedzieć/ ponieważ záchwycony był do trzeciego niebá/ á tám widział Rewellácią iáwną á ſłowá niewymowione SarnUzn F8.
[Szereg: »rewelacyje abo objawienia«: A nie mowi tu Pan o táiemnych onych reuelaciach ábo obiáwieniách/ ále mowi o mocy Duchá świętego/ ktora ſię w náuce Ewánieliiey święthey y w zewnętrznym głoſie pokázuie FalcSpr 340v.]
a. [Miejsca w Piśmie św., w których objawił się Bóg w Trójcy jedyny:

rewelacyje czyje [= Boga]: Ale iż Sarnicki ośm tylko rewelacyj Boga swojego tu przywiódł, tedy tak, jako tu będzie wypisano, odpór jest dan. AktaSynod II 330.

rewelacyje czyje [= przez kogo wskazane]: Ale iż Sarnicki rzeczy nieprzystojne w pośrzodek wniósł, [...] zleciliśmy Grzegorzowi [...], aby odpowiedział na wszytki Sarnickiego rewelacyje. AktaSynod II 329, II 330.]

b. [Tekst zawierający zbiór objawień [czyje (= kto doznawał objawień)]: A wſzák [królowa Jadwiga] cżytáłá też żywoty świętych/ Reuelátie ś. Brigidj/ Rozmjślánia ś. Bernárda y inſze ŁaszczOkulary F2v.]

LWil