![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: MIANOWICIE | Następne hasło: [MIANOWISKO] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
MIANOWINY (3) sb pl t
a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w mianować).
Fleksja
| pl | |
|---|---|
| A | mianowiny |
| L | mianowinach |
A mianowiny (2). ◊ L mianowinach (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.
Pogańska uroczystość związana z nadaniem imienia dziecku; nominalia Cn (3): BielKron 342v [2 r.]; ZYEMOMYSLAVV, Syn Mieſzko ślepo ſie mu zrodźił: Ale ná Miánowinách przeyźrzał KlonKr A2v.
ZCh