[zaloguj się]
[pdf]

[MIEDZINKA sb f

e prawdopodobnie jasne (tak w L sg miedzie); a jasne.

Fleksja
sg
N miedzińka
G miedzinki

sg N miedzińka. ◊ G miedzinki.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

bot. Anchusa officinalis L.; farbownik lekarski, bylina z rodziny szorstkolistnych (Boraginaceae), rosnąca przy drogach i na suchych wzgórzach, stosowana w lecznictwie: iedz [czasu powietrza morowego] pokármy/ ktore krew cżyśćią/ iáko Miedźinká/ y Borag/ Podrożnik/ y Sáłatá SienHerb 539a, 524b, 536a, D4#v.
Wyrażenie: »sok miedzinki«: weźmi ſoku Rożánego/ Podrożniku [...]/ Miedźinki/ Boragu [...] káżdego ſtych ſokow po rowney cżęśći. SienHerb 545b.
Szereg: »miedziczka albo miedzinka«: Miedźicżká álbo Miedźinká/ Bugloſſum alterum. Schofftzungen. SienHerb K3#v.

Cf [MIEDZICZKA], MIODUNKA]

MK