Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [MIERNIUCHNO]

Następne hasło: (MIERNIUCZKI) »

MIERNIUCHNY (4) ai

e jasne.

Fleksja

sg
m	N	mierniuchny	n	N	mierniuchn(e)

sg m N mierniuchny (2). ◊ n N mierniuchn(e) (2).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

Intens. od „mierny” ‘umiarkowany'’ (4)
- A. O klimacie: umiarkowany, najodpowiedniejszy dla mieszkańców (1)
- B. Powściągliwy, hamujący się, unikający przesady (3)
  - a. O cechach człowieka: nie przekraczający norm postępowania (2)
  - b. O działaniu: niezbytkowny, nie dogadzający, surowy (1)

Intens. od „mierny” ‘umiarkowany'’ (4):

A. O klimacie: umiarkowany, najodpowiedniejszy dla mieszkańców (1):

Wyrażenie: »mierniuchne powietrze« (1): temperies coeli, Mierność powietrza/ práwe/ czyſte mierniuchne powietrze. Mącz 443b.

B. Powściągliwy, hamujący się, unikający przesady (3):

a. O cechach człowieka: nie przekraczający norm postępowania; frugalis, temperatus Mącz (2): Temperatissimus homo et sanctissimus, Wielmi mierniuchny á wyſokiey cnoty człowiek. Mącz 443a, 138a.

b. O działaniu: niezbytkowny, nie dogadzający, surowy (1): Tenuissimus victus, Mierniuchne/ skąpe życie. Mącz 500c.

Cf [MIARNIUCZKI]

AŻ