[zaloguj się]
[pdf]

MIEWAĆ SIĘ (7) vb impf

sie (5), się (2).

Teksty nie oznaczają é.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
2 miewåsz się miewåcie się
3 miewå się

praes 2 sg miewåsz się (2). ◊ 3 sg miewå się (4). ◊ 2 pl miewåcie się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. miewać.

1. Wykazywać skłonność [k(u) czemu] (2): z thych przycżyn dziecię ſie ku wraczaniu cżęſto miewa. FalZioł V 42v; bo co więc dziećię z młodu igra ná ſtárość ſie ktemu miewa BielKron 326.
2. Zachowywać się w określony sposób [jak] (1): Kto ſie w ſzcżeśćiu pyſznie miewa/ [...] Taki w ſwey ćięſzkiey przygodzie/ Zadney pomocy nie naydzie. BierEz K3v.
3. Znajdować się w określonej sytuacji [jak] (4): Dobrzeć ſie ten záwżdy miewa/ Ná kogo pan łáſkaw bywa. BierEz Rv; RejFig Bb5.
Fraza: »jako(ż) się miewasz« [pytanie o zdrowie] (2): A ty iáko ſię miewaſz? (‒) Zdrowem chwałá Bogu. CiekPotr 5, 90

Formacje współrdzenne cf MIEĆ.

KW