Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MIĘKUCHNO

Następne hasło: [MIĘKUCZKI] »

MIĘKUCHNY (5) ai

Fleksja

sg
m	N	miękuchny	f	N	miękuchnå	n	N	miękuchn(e)

pl
N	subst	miękuchn(e)

sg m N miękuchny (2). ◊ f N miękuchnå (1). ◊ n N miękuchn(e) (1). ◊ pl N subst miękuchn(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Znaczenia

Intens. od „miękki” ‘poddający się dotykowi, zapadający się pod dotykiem’ (5)
- Przen: Podatny, łatwo przyswajający, dający się kształtować (o młodym wieku) (3)

Intens. od „miękki” ‘poddający się dotykowi, zapadający się pod dotykiem’; mollicellus, molliculus, tenerrimus Cn (5):

W porównaniach (2): A żeby twarz miękuchnå/ iák Papuſzek byłá PaxLiz D2v, E3v.

Przen: Podatny, łatwo przyswajający, dający się kształtować (o młodym wieku) (3): A wſzakoż wſziſtcy żdziećinſtwa w nauki y w prace maią być podani: poki ſą łatwie vmysły młodzieńczykow/ poki miękuchne lata KwiatKsiąż E3v.

Wyrażenia: »miękuchny (jako)by wosk« [szyk 1:1] (2): Ták też gdi cżłowyeká kto chce nyektorey rzecży vcżyć/ rychley młodego náucży kthory yeſt by woſk myękuchny niż yuż letnego. GliczKsiąż K2v, D5V.

Szereg: »młodziuchny a miękuchny« (1): co ſie ſnadz rychło tho dzyecyęcyá prziymye á chyći/ gdy yeſſcże młodzyuchne á myękuchne yeſt/ yákoby woſk ná ktorym łatwye ledá figurę wyćiſnye y wytłocży. GliczKsiąż D5v

Cf MIĘKUCZKI, [MIĘKUĆKI], [MIĘKUSIENIECZKI], MIĘKUSIEŃKI