Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [MIGDY]

Następne hasło: (MIGOCĄCY) »

MIGNĄĆ (1) vb pf

Fleksja

conditionalis
	sg
3	m	by mignął

3 sg m con by mignął. ◊ [part praet act mignąwszy.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. migać.

Znaczenia

1. Ukazać się na małą chwilę w ruchu, przemknąć, błysnąć na moment
2. [Mrugnąć, znacząco poruszyć okiem]

1. Ukazać się na małą chwilę w ruchu, przemknąć, błysnąć na moment: Augenblick. Mgnięnie oká/ et by mignął. Momentum. Tempus minimum. Calag 45a.

2. [Mrugnąć, znacząco poruszyć okiem:

Zwrot: »mignąć okiem [na kogo]«: A thedi Kaiphasz skynawssi albo mygnawssi okiem na Nikodema, aby mowił s Jozephem. SprChęd 128.]

Formacje współrdzenne cf MIGAĆ.