[zaloguj się]

MILUCHNO (2) av

o prawdopodobnie jasne (tak w -o).

stp, Cn brak, Linde XVIIXVIII w. s.v. miluchny.

Intens. odmiłoa. „mile:
1. Przyjemnie (1):
Szereg: »spokojniuchno i miluchno« (1): Biegayże z gorącym onym miłośnikiem Bożym Heliaſzem [...] áż ſobie wytchnieſz ſpokoyniuchno y miluchno/ iuż nie ná gorze Oreb [...] ále ná gorze Thabor/ to ieſt gorze cżyſtośći y wielebnośći Boſkiey LatHar 191.
2. Łaskawie (1): Więc y Iuno iák bacżę pátrzy nań [na Tarnowskiego] miluchno/ Ták rozumiem z iey łáſki pan z niego prędzyuchno PaprPan M4v.

TG