[zaloguj się]
[pdf]

MINIJUM (7) sb n indecl

Sł stp, Cn, Linde brak.

Minium (Rost): tlenek ołowiu, chemiczny czerwony barwnik; też dość powszechnie występujący czerwonego koloru minerał, zawierający uwodniony tlenek żelaza, używane w średniowieczu do miniatur i zdobienia ksiąg, rzadziej w malarstwie sztalugowym; minium Mącz; sandyx Calep [minium pigmenti genus est laudatissimi coloris, quod in argentariis metallis cum argento vivo inveniri solet – cynober Calep; minija samorodna i robiona – minijum Cn] (7) : Minium. Fárbá którą też náſzy málarze Minium zową. Alias rubrica, Glinká. Mącz 222c, 222c; Sandyx, Germ. Parijsrodt, Gametrodt, Mening, Bergrot. Pol. Minium. Calep 943b. [Cf Trtęći kruſzec/ Minium fossile, Bergzinober/ Quecksilber Ertz. SienHerb L4#fv; Minium, Bergzinober. P. Gorny Cinober Volck 373].
Zwrot: »minijum kopać« (2): Minaria. Szibá álbo Gorá w którey Minium kopáyą. Mącz 222c, 219b.
Wyrażenie: »farba minijum« (2): Minio, Fárbuyę tą fárbą Minium/ czinię czerwono. Mącz 222c, 222d.

Synonimy cf MINIJA.

Cf MINIJA

IM