Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MISA

Następne hasło: MISARZ »

MISANTROPOS (1) ai

Fleksja

(grec.) N sg m misantropos.

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu: mizantrop.

Znaczenia

Człowiek stroniący od ludzi, samotnik (z grec. μισάνθρωπος); tu w powiązaniu z osobą Tymona Ateńczyka, filozofa grec. (z V w. p.n.e.) zwanego mizantropem, dla jego nienawiści do rodu ludzkiego. Od niego też wywodzi się ten termin

Człowiek stroniący od ludzi, samotnik (z grec. μισάνθρωπος); tu w powiązaniu z osobą Tymona Ateńczyka, filozofa grec. (z V w. p.n.e.) zwanego mizantropem, dla jego nienawiści do rodu ludzkiego. Od niego też wywodzi się ten termin [misanthropos – nietowarzyski, osobliwy człowiek, który gardzi ludźmi albo się chroni pospolitowania z ludźmi Mącz 223d; – ludzi nienawidzący ani z nimi obcujący Calep; nieludzki, nieukładny ‒ misanthropos Cn]: Timon Filozof/ był Miſanthropos, to ieſt nieprzyiaćiel głowny narodu ludzkiego PowodPr 65.

AKtt