Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MOCARKA

Następne hasło: MOCARSTWO »

MOCARSKI (1) ai

o jasne; -å- (1), [-a-].

Fleksja

sg
m	N	mocarski	n	N
m	G		n	G	mocårskiégo

pl
A	subst	mocarski(e)

sg [m N mocarski.] ◊ n G mocårskiégo. ◊ [pl A subst mocarski(e).]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „mocarz”
- a. Taki, który jest właściwy mocarzowi
- b. [Taki, który należy do mocarza]

Przymiotnik od „mocarz”:

a. Taki, który jest właściwy mocarzowi: Dwanáſtá korona ieſt motzárſkiégo roſkazowaniá/ ktorá ieſt s kamienia drogiégo/ ktorą daie buóg ſynom ij ſwym wybrany^m OpecŻyw 189v; [Iżeś ſie ſtał mocnośćią vbogiemu/ mocnośćią niedoſtátecżnemu w vdręcżeniu iego/ nádzieią od wichru/ záſloną od gorącá/ ábowiem duch mocárſki [spiritus... robustorum; duch mocarzów WujBib]/ iákoby wicher zápieráiący ſie o ſćiánę. Leop Is 25/4 (Linde).]

b. [Taki, który należy do mocarza: A dla tego oddzielę iemu wielu/ á mocárſkie łupy [fortium... spolia; korzyśći mocarzów WujBib] podzieli. Przeto że wydał ná śmierć żywot ſwoy Leop Is 53/12 (Linde).]

Cf MOCARZOW