[zaloguj się]
[pdf]

ROBOTNICA (3) sb f

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w robota).

Fleksja
sg pl
N robotnice
I robotnicami
V robotnice

sg V robotnice (1). ◊ pl N robotnice (1). ◊ I robotnicami (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w.

Kobieta wykonująca pewną pracę (3):
Przen [czyja] (1): [Świat mówi do Pracy, która wylicza przed nim swoje przymioty i zasługi:] Podź niewdzyęcżna odemnie nędznych robotnice/ Wywrácaſz mię fałſzywą powieſcią ná nice BielKom D7.
a. Kobieta wykonująca pracę fizyczną; też: służąca (2): [Kiedy Tarkwiniusz wraz z towarzyszami przyjechali niespodziewanie do swych domów i żon] Náleźli żonę Tárquiniuſá młodego z inemi ná gámrácyey [...]/ goduiąc y nápijáiąc ſie dobrze/ iecháli też do Kolátyny/ náleźli Lukrecyą miedzy robotnicámi robiąc/ á ták od nich byłá doſwiádcżoná w záchowániu cnoty. BielKron 104; [Proszę też za dziewkami wszytkiemi i za robotnicami, racz je, w⟨asza⟩ m⟨iłość⟩, opatrzyć, wszak jest za łaską Bożą z czego. NieuwiarŚm 88].
Przen [czego] (1): Wargi brona vſt Ręce robotnice ciała. BielŻyw 138.

ECB